Een goed huwelijk

Ik ken hem al een tijdje. Kom ‘m vaak tegen ook. Vaak op het pontje, als ik richting de stad ga. Of gewoon in de stad zelf. Vaak genoeg gaan onze contactmomenten niet verder dan een bevestigende knik of een vriendelijk handgebaar. De pest is alleen, als ik hem tegen kom, is zij er ook altijd. Ze altijd met z’n tweeën.

KANKERZOOI! (updated)

Zullen we het eens over kanker hebben? Hè, gezellig! Maar niet echt. Want kanker is eng. Jammer dan, want kanker is overal. Kanker is er in vele vormen en grote getale. AIDS is maar een mietje in vergelijking met kanker. Bent u het woord al zat? KAN-KER!

Natuurlijk is kanker iets verschrikkelijks. Veel mensen duwen er ook graag hun hoofd voor in het zand. Want dan is het er niet. Helaas, het is er wel. En soms angstig dichtbij ook. Je kunt je ouders, geliefde of kind er aan kwijt raken. Iets wat iemand z’n ergste vijand nog niet gunt.

Maar buiten een verschrikkelijke ziekte is kanker ook gewoon een woord. In het Duits stelt het niet zoveel voor: “Krebs”. Alsof iemand je met een heel plat Amerikaans accent vertelt dat je platjes hebt. En die zijn eenvoudig te verhelpen. Kwestie van goed uitkammen of –wassen met anti-platjes shampoo. Kanker kun je helaas niet uitkammen of –wassen…

In het Engels (of Latijn) klinkt het al wat harder: “Cancer”. Oorspronkelijk betekent het ‘kreeft’ dus in Engeland zouden ze het ook over het sterrenbeeld kunnen hebben.

In het Nederlands is het een verdomd krachtig woord. Een heel hard woord ook. En daardoor is het uitermate geschikt als extra toevoeging aan een zelfstandig naamwoord of eigennaam. Het maakt de boodschap allemaal net even duidelijker. In Den Haag weten ze niet beter. Vraag maar aan de cast van ‘Oh oh Cherso’, met hun kankâhkop.

Het hangt er waarschijnlijk ook een beetje vanaf in welk gebied van Nederland je woont. In en om de Randstad zal het wel het ergst zijn. Het bekt lekker (eerlijk is eerlijk), kan een ander bestaand woord vervangen en het maakt de boodschap net even wat duidelijker.

Stel, je rijd iemand bijna voor z’n sokken en die roept iets van “Hey, schobbejak, kijk uit!”. Dat maakt toch minder indruk dan: “Hey kankerlijer, kun je niet uitkijken met je kankerkop!” Dan denk je toch wel: “Oei, die is best boos..” Maar dat maakt het nog verantwoord. Laat staan de normaalste zaak van de wereld.

En dan is er nog een andere vorm waar je kanker in kunt gieten. Het woord ‘kankeren’ bijvoorbeeld, dat kent iedereen wel. Het betekent zoveel als zeuren, klagen. Zeiken, zo u wilt. Een doodnormaal (de ironie) werkwoord. Ingeburgerd als de pest. Of als de kanker, om even bij het onderwerp te blijven.

Maar je kunt er ook bestaande werkwoorden mee vervangen. Iets “wegkankeren” bijvoorbeeld. Waar je normaal gesproken weggooien zou zeggen. Of je maakt iemand duidelijk dat hij of zij even mag opkankeren. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Er zijn legio mogelijkheden. Te veel eigenlijk.

Nu kan ik heel schijnheilig gaan doen en beweren dat ik nooit kanker zeg. Doe ik niet. Integendeel, ik zeg het te vaak. Kankervaak. Het zit in mijn vocabulaire, maar het moet eruit.

Kanker. De ziekte en het woord. Als de ziekte er niet zou zijn, zat het woord ook niet in de vocabulaire van mensen. Weg ermee. Opgekankerd!

 

“Kankerzooi” is mijn eerste column die ik heb geschreven voor de WCKD (Wicked Magazine) Wil je meer WCKD? Klik dan even HIER en word abonnee! Kost niet duur voor dat geld!