Rock Am Ring 2011, deel 2

Na een nacht draaien en zweten, toch zeer goed gehumeurd opgestaan, ik kan het. Slapen in zo’n slaapzak is toch altijd even wennen. Vanaf nu maar niet helemaal dicht ritsen. Wakker worden met een blik Golden Power als surrogaatkoffie. Sigaretje d’r bij en daarna maar eens ergens een ontbijtje scoren. Er was al snel besloten dat dit opnieuw hamburgers werden. Immers, wat goed is, is goed.

Met een goed gevulde maag op naar het festivalterrein. En een wandeling is goed voor de spijsvertering dus win-win. Het is een mooi iets, door de poortjes de Nürburgring op lopen. Stiekem voelde het een beetje als thuis komen. Eerst maar eens bier en cola halen. Proost! Rock Am Ring is begonnen!

Als eerste naar de centerstage, om de Plain White T’s te bekijken. Vraag me niet waarom, maar de naam rang a bell, dus waarom niet. Echt heel veel indruk hebben ze niet gemaakt. Gelukkig kwam The Gaslight Anthem erna. Ik kende het niet goed, maar het is een alleraardigst bandje om een jezelf op te warmen voor een weekendje RAR.

De volgende band op het programma was White Lies. U kent ze wellicht van het nummer Farewell to The Playground. En als Giel Beelen ze heeft ontdekt, zal dat vast wel een keer de 3fm Megahit zijn geweest. Hoe het ook zij, je drinkt je biertje er lekker bij weg.

Na White Lies, stond op hetzelfde podium Wolfmother. En aangezien die vorig jaar af hebben moeten zeggen mocht je er vanuit gaan dat ze zouden gaan knallen. Iets met de boel even rechtzetten. En krullebol & Co. hebben de boel goed rechtgezet. Zeer strakke show met een kleine ode aan The Doors in de vorm van een stukje ‘Riders On The Storm’.

Als Wolfmother de set heeft beëindigd is het 22:40 uur. Even iets eten en dan naar de andere kant van het terrein om Kings of Leon te zien. Dan kun je het dus wel je dus wel vergeten om redelijk vooraan te staan. Zone A und B gesperrt. Dan maar Zone C en een beetje aan de zijkant. KoL begint leuk, maar al snel heb ik het gehad met ze. Ongeïnspireerde bagger, zou Hans Teeuwen het noemen. En dat was het. Leuke band hoor, KoL, maar op RAR moet je spelen omdat het kan, niet omdat het moet. Afknapper eerste klas. Jammer.

Na KoL stond voor ons nog Danzig op het programma, maar dat hebben we gelaten voor wat het was. Anderhalf uur wachten en rondstruinen terwijl je eigenlijk al redelijk naar de klote bent. Vanavond niet. Op naar de camping. Nog een biertje en weer in de slaapzak. Of er op. Of er naast.

Wordt vervolgd. Deel 1 staat trouwens hier.